Steen voor steen

It’s a lot like LEGO, don’t you think?

Het woord ‘pixel’ is een combinatie van de eerste lettergrepen van de Engelse woorden picture en element, en werd al in 1965 voor het eerst gebruikt. Pixels zijn de beeldpuntjes waaruit het beeld op een monitor, televisie of ander soort beeldscherm is opgebouwd. Dat kunstenaars, in hun oneindige creatieve driften, pixels zouden aanwenden als mogelijke expressievorm was slechts een kwestie van tijd. Vergelijkbaar als met mozaïek moet iedere pixel afzonderlijk gepositioneerd worden, waarbij de kunstenaar oog houdt dat de puntjes een samenhangend geheel blijven vormen. Voel je al waar ik heen wil?

Een pixel bestaat in een digitaal universum waar materiële wetten niet gelden. Pixel kunst, vertaald naar onze ruimtelijke dimensie, gebruikt weliswaar een vergelijkbare verschijningsvorm, maar bezit iets wat een pixel nooit kan bezitten, namelijk tastbaarheid. [Laten we, voor nu, voxels maar even buiten beschouwing laten]. De fysieke positie van iedere ‘pixel’ ten opzichte van de andere, is als het ware de vingerafdruk van de kunstenaar, zelfs al is die afdruk misschien hooguit te herleiden in de ordeningsprincipes die de kunstenaar daar bij volgt. Nog steeds te volgen?

Dat kunstenaars niet beperkt zijn tot strikt systematische ordeningen, gebaseerd op cognitieve motieven, is misschien wel wat hun werk zo boeiend maakt. Benaderingswijzen kunnen ook affectief (vanuit gevoel) psychomotorisch (vanuit denken, voelen en bewegen) of zelfs sensomotorisch (vanuit beweging) van aard zijn, waarbij een ‘gevoel’ de kunstenaar drijft om bepaalde handelingen te verrichten richting een, misschien, pas nader te ontdekken doel. Als een soort intuïtief algoritme misschien?

Het dubbelzinnige van LEGO, met zijn meetkundige grenzen die volledige vrijheid van bewegen niet toestaat, biedt mij als kunstenaar een intrigerende uitdaging. In plaats van een palet met oneindige mogelijkheden zijn hier eindige opties, maar binnen die eindigheid is nog onmetelijk veel te ontdekken en verkennen. Onbekend terrein laat zich pas achteraf in kaart brengen, en wat is er nou leuker dan op ontdekking te gaan?