U heeft één nieuw voicemailbericht…
‘[….] van Televisieproductiebedrijf Helder TV. Wij zijn bezig met een nieuw project en het leek mij leuk als jij mee zou willen doen met je Legokunst […]’ Een ietwat gehaast telefoontje retour om helder te krijgen dat het een programmareeks betrof rondom de reconstructies van missende werken van Johannes Vermeer. Oeh, een mysterie….spannend! Wel nog enige disclaimers dat het een open wedstrijd zou worden waarvoor iedereen zich t.z.t. zou kunnen inschrijven dus het was niet helemaal duidelijk hoe mijn bijdrage er precies uit zou zien… Hoe dan ook: ‘ja, natuurlijk doe ik graag mee’ en vervolgens was het wachten op verdere instructies die zouden volgen in de vorm van een masterclass.
Om aanwezig te kunnen zijn bij de opnames moest de vakantie in Zuid-Frankrijk een dag eerder worden afgebroken maar ach, de pubers waren het hangen in de hitte met slechte wifi toch al zat (en wij hen!) en daarbij, een masterclass rondom het verdwenen zelfportret klonk als het begin van een spannend nieuw avontuur! Het leek me vrij duidelijk dat ‘een reconstructie’ niet alleen om kunstzinnige maar minstens zoveel om onderzoeksmatige vaardigheden zou vragen…juist de dingen die me interesseren.
Bron foto: locaties.nl
De keuze voor het anatomiegebouw in Utrecht als opnamelocatie was niet alleen qua sfeer of voor instructies geschikt, er was ook geen betere plek denkbaar om sectie te verrichten op Vermeer dan in de voormalige snijzaal. Bij binnenkomst ontmoette ik voor het eerst de positief charmante medewerkster van Helder TV die zich zo voor mijn aanmelding had ingespannen en ho, wacht eens, herkende ik daar ook niet één van de cameramannen van mijn opnametijd bij Legomasters? Oh en daar nog één, en ook de mensen van het geluid waren aanwezig, waaronder Stijn en ‘zijn mooie ogen’ volgens mijn vrouw….bedankt nog Stijn. Of het de combinatie was van de ontspanning vanwege de vakantie, zin in de opdracht of de aanwezigheid van vertrouwde gezichten, ik voelde me volkomen op mijn gemak. Even een kort praatje voor de camera om te verduidelijken, ‘ja, mijn versie maak ik in LEGO’ en hup, de deuren richting de snijzaal gingen open.
Bron foto: Masterclass Zelfportret
Ik kan maar één ding zeggen: INDRUKWEKKEND. Kosten noch moeite waren gespaard om op een groots interactief scherm een vloeiende visuele presentatie te geven om alle deelnemende kunstenaars (en dat waren er nog al wat) van voldoende informatie te voorzien. Een schitterend geklede Dionne Stax heette iedereen op dezelfde manier welkom ‘zoals we haar kennen’ waardoor ik even twijfelde of de opnames al stiekem waren gestart. Het viel mij wederom op wat voor uitzonderlijke professionals werken bij televisieproducties waarbij teams, in vaak wisselende samenstellingen, onder tijdsdruk volledig afgestemd moeten zijn op de rolverdeling zoals die is bepaald. Bijna als een soort ‘hive mind’ – zo ingespeeld op elkaar – dat het een interessant perspectief biedt op het concept ‘samenwerking.’
De masterclass was naast informatief ook uitermate onderhoudend. Driftig noteerde ik alle stof die verschaft werd door onze twee lectoren: Pieter Roelofs, zwierig en eloquent, gevoelsmatig nabij en duidelijk vertrouwd met spreken in het openbaar, en Abbie Vandivere, een flamboyante en energieke verschijning, nog wat tastend in haar rol maar overduidelijk kundig en gepassioneerd. Ik had mij nagenoeg vooraan in het midden gepositioneerd, samen met mijn buddy van één dag (die jammerlijk genoeg gaandeweg de wedstrijd afhaakte – gozer!!), vlak achter de twee fris geïntroduceerde Meesterschilders. Deze toevoeging aan het format vernam ik ter plekke voor het eerst. Uit de voorafgaande communicatie stond me hier niets van bij maar ik kon duidelijk opmaken dat hun rol van betekenis in het programma een andere zou zijn dan de mijne…en de overige honderdplus aanwezigen.
Aan het eind van de masterclass had Pieter Roelofs slechts drie takes nodig om de presentatie af te ronden. De strekking was in alle drie dezelfde: ‘of jullie het nu gaan uitwerken in verf, kralen, karton…of LEGO, we wensen jullie allen veel succes.’ En waar Pieter Roelofs, Hoofd schilder- en beeldhouwkunst van het Rijksmuseum, bij het uitspreken van het woord ‘LEGO’ op geen enkele wijze liet doorschemeren wat zijn persoonlijke opvatting ten aanzien van dat materiaal was, kon een van de twee Meesterschilders zich een instinctieve uitlating van hooghartigheid in de vorm van een soort keelschrapen niet onthouden. Al glimlachend aanvaardde ik de wedstrijd.
Bron foto: Masterclass Zelfportret
WIL JE MEER WETEN?